22:54 - 
6 comments
6 comments
Hayat İşte...
Mesela hocamız ne düşünüyor, burada olmaktan mutlu mu ,anlatmak istiyor mu,biz gülünce neden bi şey demiyor uğraşmak mı istemiyor, bize bi şeyler öğretmeyi gerçekten istiyor mu ?
Peki diğer kişiler onlar ne düşünüyor ? Kimisi mutsuz gibi,kimi sıkılmış,kimi dikkatli dikkatli not alıyor soru soruyor.Sahi hocanın anlattıkları o kadar ilginç mi ?
Bazılarını zamanında canımı çok sıkmıştı onlar toz olup rüzgarda dağılsın istiyorum bu mümkün olmasa bile.Ben kötü biri miyim ?
Çıkıyoruz dersten aslında ara verdi ama bizim için bu kadarı kafi geldi.Durağa giderken kahkalarla gülüyoruz bazıları bize bakıyor ama çok da umrumuzda değil bizi gören bir arkadaşımız soruyor neye gülüyorsunuz diye.Gülmek için illa bi sebep mi gerekiyor mutluyuz işte.Anlatıyoruz ama ona o kadar ilginç gelmiyor farklı yerlere takılıp konuya hakim olamıyor herkes biz değil işte.Onlar gidiyor yine gülüyoruz bizim gülmek için sebebe ihtiyacımız yok her şeye herkese gülebiliriz.
Otobüsüm geliyor el sallayıp uzaklaşıyorum.Durakta insanlar bekliyor bu benim otobüsüm mü diye dikkatle bakanlar var binenler var hava soğuk hala bekleyenler üşüyor olmalı acaba otobüsleri ne zaman gelecek ? Duraktan ilerde yaya ışıklarda iki kadın konuşuyor birini mi bekliyorlar acaba belki de yolda karşılaşıp konuşmaya başlamışlardır bu saatte zor ama karşıya geçmiyorlar otobüs de beklemiyorlar hava soğuk napıyo bunlar ?
İlerde bi caddede yayalar için yeşil ışık yanıyor ama ortada yaya yok söylesem mi ışığa boşuna bekleme diye.
İndim otobüsten yürüyorum eve doğru önümde bi kız var muhtemelen benden korkmuştur onu geçip korkularını gidermek istiyorum takip edildiği hissinden hoşlanmamıştır ama çok hızlı yürüyor geçemiyorum derken geçtim onu.Artık korkuları geçmiştir sen de benim korkularımı giderebilir misin ? Ama senden bi şey istememeliyim değil mi ?
Binadan girmeden derin bi nefes alıyorum tüm bu düşüncelerde boğulmamam lazım çünkü annem attığım adımlardan anlar ruh halimi ve "ne oldu?" diye sorar.İzlediğim bir dizide kız sevdiği adamı nefes alacak küçük bir delik olarak görüyor ilginç ama düşününce güzel bi şey size nefes almanızı sağlayan biri çok çok özel olmalı de mi ? Annem anlamasın diye hızlıca girip açıııım diyorum ama sadece midem aç ağzım bi şey çiğnemek istemiyor gözlerim yemek görmek istemiyor vücudum neden bu kadar uyumsuz çalışıyor ki = (
Peki tüm bunları görsen sen ne düşünürdün belki de sen bi başkasını düşünüyorsundur tüm kalabalığı hiç yapan birini.Peki beni görünce ne düşünüyorsun belki sen de benim toz olmamı istiyorsundur.Sahi benden o kadar nefret ediyo olabilir misin ? Bunu bile isterim biliyor musun ? Çünkü aklında yer etmiş olmayı diliyorum nefret bile olsa senin için anlamsız bir yabancı olmaktansa bana dair bi duygu hissetmeni istiyorum.Benim hayatımda bu kadar yer elde etmiş olan kişiden bu kadarcık bi şey beklemem çok normal değil mi ?
Hani diyor ya Atilla ilhan :
Bana ait ne varsa seni korkutuyor
Sana ait ne varsa hiçbiri benim değil
Belki ölmek hakkımı kullanıyorum
...
hımmmm kime sesleniyorsun ki.
YanıtlaSil:)
Bir yabancıya seslenmeyi planlamıştım ama sonlara doğru Kahraman Tazeoğluna bağlamışım :) İyi ki katilim matilim dememişim :D
YanıtlaSilBen de böyle çok düşünürüm, bazen insan yoruluyor her şey hakkında bu kadar çok ve ayrıntılı düşünmekten. Derin bir nefes almak lazım arada bir.
YanıtlaSil:)
evet insan bazen dalıp gidiyor nerede olduğunu naptığını unutuyor :) derin bi nefes alıp düşünceleri kovmak lazım :)
SilAynı başlıkta dediğin gibi; hayat işte. Dışarı tasvirin de ki havanın soğukluğunu ve evdeki sıcaklığı dahi hissettim :)
YanıtlaSilseni kendi dünyama çekebildiysem ne mutlu bana :)
Sil